Allemaal Beestjes

Op vier maart zijn we met een dag vertraging vertrokken richting Huehuetenango. De pickup was goed gevuld, want buiten Eva en ons twee ging ook Alena mee ( een Duitse dokterstudente die ons vergezelt tot half mei). Ook de laadruimte zat tsjokvol met alle bagage en onze twee mountainbikes. Na een rit van vijf uur kwamen we aan in Huehuetenango. Daar konden we logeren bij Celia en Colocha: twee Spaanse vriendinnen van Eva die eveneens een eigen project hebben opgericht. Na een verkwikkende nachtrust mochten we weer beginnen aan een trip van vijf uur door het Cuchumatanes-gebergte tot in Yalanhuitz. Bij aankomst werden we hartelijk verwelkomd door de vier andere vrijwilligers die hier al een tijdje waren (en intussen weer vertrokken zijn). We kregen onmiddellijk een korte rondleiding in het kliniekje: een proper en fleurig gebouwtje met o.a. twee consultatieruimtes, een apotheek en een patientenkamer.
Om de terugkomst van Eva te vieren was er op zaterdag een groot feest. Samen met enkele lokale vrienden hebben we lekker gegeten en gedronken: pasta + tomatensaus en kip, en als dessert fruitgebak met chocolade. Zeer lekker als je weet dat op een doordeweekse dag havermout, tortillas en groentjes (meestal beperkt tot tomaatjes, ajuinen en avocado’s) op het menu staan.
Binnenkort krijgen we in het kliniekje onze eigen kamer en keuken, maar voorlopig wonen we in ‘Casa Canela’. Dit is een houten huisje aan het begin van het dorp, waar alle vrijwilligers die hier voor korte tijd zijn, logeren. Het heeft een grote leef- en eetruimte en vier aparte kamertjes. De wc staat een beetje verderop tussen de bomen en geloof ons vrij: het is er eentje uit bedovergrootmoeders tijd. Casa Canela is gelegen op een heuvel waardoor we een prachtig zicht hebben over het dorp en de ons omringende bergen. Ondanks het feit dat de vooruitgang ook hier zijn intrede heeft gemaakt ( huisjes opgetrokken uit betonblokken), zie je hier nog vele houten huisjes zoals Casa Canela.
Yalanhuitz telt ongeveer 1200 inwoners, waarvan de meerderheid maya’s zijn. Ze hebben een klein gestalte, maar een heel groot hart. Ook de vele kindjes spelen een belangrijke rol, want ze vergezellen ons altijd en overal als ware bodyguards. Ze zijn zelfs onze gidsen als we naar het nabijgelegen meer wandelen. Een mooie plaats om een frisse duik te nemen.
Voorts denken we soms dat het dorp 1 grote boerderij is! De paarden, ezels, varkens, kippen, honden en katten lopen hier namelijk vrolijk in het rond. Een gezellige boel, al moeten we vanaf zonsondergang wel een beetje opletten voor de agressieve honden. Doch, 1 hond verdient een speciale vermelding. Morena is een lieve hond die altijd in de buurt van Casa Canela is, omdat ze weet dat alleen zij van ons de overschotjes krijgt. Intussen is ze de trotse mama van 4 schattige puppies geworden. Hopelijk verlangt ze niet dat wij het eten uit onze mond zullen sparen voor haar kindjes. :)
Momenteel is Baltazar onze belangrijkste patient: een jongeman met ernstige brandwonden (40%). Na drie maanden stilzwijgen heeft de familie beslist hulp te zoeken bij Vivir en Amor. Intussen verblijft hij al twee weken in het kliniekje en worden zijn brandwonden dagelijks verzorgd. Hij heeft nog een lange weg voor de boeg, maar sinds hij in het ziekenhuis verblijft, gaat hij er beetje bij beetje op vooruit.
Vermits het de bedoeling is dat wij tijdelijk de touwtjes in handen zullen nemen, gingen we de afgelopen dagen met Eva op stap naar San Mateo Ixtatan en Huehuetenango. Het was een nuttige trip met het oog op de komende maanden. We weten nu waar en bij wie we terecht kunnen in geval van nood. Vermits Huehue niet bij de deur is, hebben we ervan geprofiteerd om ook de vrienden van Eva op te zoeken. Kortom, een leuke uitstap!
Vermits in Yalanhuitz momenteel noch de telefoon, noch het internet werkt, is ons contacteren een beetje moeilijk. Om te mailen moeten we naar Ixquisis, een dorpje een uurtje stappen hiervandaan. Jullie begrijpen dus wel dat we niet onmiddellijk op alle berichtjes kunnen antwoorden.
En nu we jullie terug op de hoogte hebben gebracht van ons leventje alhier, weten jullie meteen ook dat wij niet bij de vier ontvoerde Belgen zijn.
Hasta la proxima vez!

Esteban y Perla a.k.a Virle

ps: Oeps, foutje gemaakt bij het uploaden van de foto's. Nog enkele dagen geduld aub.

Bicycle race

Hallo België, Hier zijn we weer om jullie voor een laatste keer vanuit Antigua op de hoogte te brengen. Ons korte schooljaar is ten einde en net zoals vroeger ging dat gepaard met een schoolreisje. José, de man des huizes (en ook de directeur), leidde ons rond door de stad. We hadden al heel veel gezien, maar hebben toch nog wat opgestoken. Toen we voor de kathedraal halt hielden, vertelde José dat onderaardse gangen verscheidene kerken, kloosters en abdijen met elkaar verbinden. Op deze manier konden nonnen, paters en priesters elkaar in het geniep ontmoeten. De katholieke kerk houdt dit potje liever gedekt, waardoor ze niet toegankelijk zijn. Stadslegende of waarheid, solamente Nuestro Padre sabe. Tijdens onze tocht toonde onze gids een echte koffieplant, die als een struik langs een kerkpleintje groeide. Voorheen waren we hier meermaals argeloos voorbij gewandeld. Eerder deze week hebben we in de school een initiatie salsa gevolgd. Ons gastgezin mocht hier echter niet aan deelnemen wegens hun geloof. Salsa zou een te sensuele dans zijn. Maar geloof ons vrij: het sensuele was bij ons ver te zoeken! :) Eén van de bezienswaardigheden die we zeker nog wilden zien, was 'La Merced': een prachtige gele kerk, met een fraai versierde voorgevel en een bijhorend klooster. Binnen in de kerk konden we ook weer genieten van een prachtige alfombra. De topper van deze week was de beklimming van de volcán Pacaya. Na een lange busrit en een fikse beklimming kwamen we aan op het hoogste punt van onze wandeling. Van hieruit hadden we een prachtig zicht op enkele andere vulkanen, Guatemala City en natuurlijk de magma van de Pacaya. Vervolgens daalden we enkele meters af tot we de kruipende lava bijna konden aanraken, ware het niet dat deze te warm was. Je kan bijna zeggen dat we op een gigantische barbeque stonden. Tijdens de beklimming vroegen we ons af waarom enkele jongeren marshmellows (bij ons in de volksmond spekken genoemd) meezeulden. Bij aankomst werd het ons duidelijk: de Amerikanen gingen onmiddellijk over tot het roosteren van deze spekken boven de lava. Het was een dag om nooit meer te vergeten! NEE Koen en Marleen, we zijn er niet getrouwd! Toch langs deze weg een welgemeende proficiat vanuit het mooie Guatemala. Rest ons enkel nog te zeggen dat we van een sympathiek Oostenrijks koppel 2 mountainbikes hebben gekocht. Om te klinken op deze koop hebben we deze morgend gezellig samen ontbeten. Bruine bonen met een spiegelei, hmmm... :) Om onze namiddag te vullen hebben we aansluitend een testrit naar Ciudad Vieja gemaakt. Een klein dorpje 5 km hiervandaan. Het zal nu misschien wel even duren voor we weer iets kunnen laten weten. Eva pikt ons morgenmiddag op om samen door te reizen naar ons dorpje in de Western Highlands: Yalanhuitz. Hou jullie goed en tot de volgende keer, Groetjes, Esteban y Virle