Dag allen,
Het is niet meer nodig om jullie hersenen te pijnigen, want we hebben al een winnaar! Bart Linders was de eerste die ons wist te vertellen dat de titels van al onze blogberichten ook titels van liedjes zijn.
Dit is de tracklist: The Final Countdown - Europe, Last Goodbye - Jeff Buckley, Leaving On A Jetplane - John Denver, Het Geloof - Katastroof, Bicycle Race - Queen, Allemaal Beestjes - Peter Koelewijn, Push It! - Salt-n-Pepa, Little Earthquakes - Tori Amos, Mexico - Zangeres Zonder Naam, A Hard Rain’s Gonna Fall - Bob Dylan, War Pigs - Black Sabbath, Vrolijke Vrienden - Nonkel Bob, These Boots Are Made For walking - Nancy Sinatra, Hard Times - The Scabs, Holidays In The Sun - The Sex Pistols, Exodus - Bob Marley, La Isla Bonita - Madonna, Rose Garden - Lynn Anderson, Jingle Bells - Edison Male Quartette (en jammer genoeg vele anderen), Hells Bells - AC/DC, Diep In de Zee - Freddy Gumbs (uit de soundtrack van De Kleine Zeemeermin), Op het Dak Van De Wereld - Dana Winner.
Omdat Bart gewonnen heeft mag hij samen met Kim, Wout en Tuur tijdens een etentje bij ons thuis een Guatemalteeks verrassingspakket in ontvangst nemen. Vermits Annick Demol maar een kleine achterstand (38min) had op Bart brengen we voor haar nog een troostprijsje mee. De andere deelnemers zullen het moeten stellen met de olympische gedachte: Meedoen is belangrijker dan winnen.
Wij zijn intussen terug in Antigua, de stad waar het voor ons een jaartje geleden allemaal begon. We hebben daarstraks een bezoekje gebracht aan Jose en Carla, de eigenaars van onze Spaanse school van toen. Zij waren aangenaam verrast met ons bezoek en nodigden ons prompt uit om er morgenmiddag te komen eten! Daarna stappen we in de bus richting luchthaven….
Tot zeer, zeer binnenkort,
Veerle en Steven
donderdag 5 februari 2009
woensdag 4 februari 2009
Op het dak van de wereld
En toen was het tijd om stilaan de terugtocht aan te vatten, ééntje die nog twee weken zou duren, want...:
In El Salvador bezochten we eerst nog het bergdorpje La Palma, gekend vanwege de kunstenaar Fernando Llort, die z´n kinderlijke schilderstijl aanleerde aan de plaatselijke bevolking! Resultaat hiervan is dat het hele dorp hiermee beschilderd is, van gevels, over souvenirs tot onze hotelkamer toe. Vanuit La Palma namen we de bus naar Río Chiquito, van waaruit onze wandeling naar ´Cerro El Pital´ vertrok. Deze trip leidde ons naar het hoogste punt van El Salvador, gelegen op 2730m. Onder een stralend zonnetje genoten we van frisse dennengeur en adembenemende vergezichten! Op de terugweg namen we ook nog een kijkje bij ´Piedra Rajada´, een gigantische rotsblok dat door een diepe ravijn van de rotswand gescheiden wordt!
Weer een beetje dichter bij ons eindstation lag Suchitoto. Dit kunststadje met kasseistraatjes en witgekalkte gevels ligt aan de oever van het Suchitlanmeer, het is er heerlijk kuieren in de straatjes, zitten op het plein en genieten van een tasje koffie. Ook hier hebben we gewandeld. Los Tercios is een droogstaande waterval die toch het bezoeken waard bleek te zijn vanwege de rechthoekige rotsblokken die hier het natuurlijke decor vormen. De mens zou het niet beter kunnen aanleggen.
Afscheid nemen van El Salvador en z´n lekkere pupusas deden we in Ahuachapán, een doorsneestadje dat voor ons enkel een stopplaats was alvorens we de grens met Guatemala overstaken.
Een lange busrit bracht ons helemaal tot in Xela, een levendige stad waar we eerder al eens passeerden. Nu waren we er terug omdat we van hieruit de vulkaan Tajamulco wilden beklimmen, welke met z´n 4222m het hoogste punt van Centraal-Amerika is! En dat heeft vooral Steven geweten. Door het lagere zuurstofgehalte in de lucht kostte het veel moeite om het basiskamp te bereiken. Nadat we er hadden genoten van een warme tas koffie, klommen we verder naar de eerste van de twee toppen en genoten er van een prachtige zonsondergang boven de wolken!
Na een ijzige nacht vertrokken we om 4.00u ´s morgends naar de hoogste top, waar we in onze slaapzakken wachtten tot de zon weer tevoorschijn kwam. Als beloning voor het wachten kregen we niet enkel de zon te zien, maar zagen we ook hoe de Tajamulco z´n schaduw op de lucht wierp. Je moet het gezien hebben om het te kunnen geloven!
Na een zonnige afdaling keerden we met de bus terug naar Casa Argentina, ons hospedaje én de thuisbasis van Quetzaltrekkers, de non-profitorganisatie die deze trek organiseerde.
Intussen was ook onze laatste week vakantie begonnen (oooooh!), dus reisden we van Xela door naar Huehuetenango om er afscheid te nemen van enkele vrienden. We sliepen een laatste keer bij Oscar, pikten onze spullen op bij de mama van Rudy en we namen een kijkje in de karateschool waar Checha aan het werk was.
Dit bericht publiceren we vanuit Panajachel. We genieten hier nog even van Lago de Atitlán alvorens we naar Antigua en de luchthaven gaan.
En dan nu de kleine verrassing, die blijkbaar in België al grote proporties heeft aangenomen. We zullen jullie maar meteen geruststellen/ontgoochelen: Veerle is niet zwanger, we gaan niet trouwen en we komen wel degelijk terug. Maar er is wel een prijsvraag aan onze blog verbonden, nl: ´Al onze tot nu toe gepubliceerde berichten hebben 1 gemeenschappelijke eigenschap, welke?´ (Tip: Je moet niet al onze berichten helemaal gelezen hebben om het juiste antwoord te kunnen vinden.)
Diegene die als eerste het juiste antwoord mailt naar veerleensteven@gmail.com mag van ons een prijs verwachten!! We zijn benieuwd...
Tot zondag!
Veerle en Steven
In El Salvador bezochten we eerst nog het bergdorpje La Palma, gekend vanwege de kunstenaar Fernando Llort, die z´n kinderlijke schilderstijl aanleerde aan de plaatselijke bevolking! Resultaat hiervan is dat het hele dorp hiermee beschilderd is, van gevels, over souvenirs tot onze hotelkamer toe. Vanuit La Palma namen we de bus naar Río Chiquito, van waaruit onze wandeling naar ´Cerro El Pital´ vertrok. Deze trip leidde ons naar het hoogste punt van El Salvador, gelegen op 2730m. Onder een stralend zonnetje genoten we van frisse dennengeur en adembenemende vergezichten! Op de terugweg namen we ook nog een kijkje bij ´Piedra Rajada´, een gigantische rotsblok dat door een diepe ravijn van de rotswand gescheiden wordt!
Weer een beetje dichter bij ons eindstation lag Suchitoto. Dit kunststadje met kasseistraatjes en witgekalkte gevels ligt aan de oever van het Suchitlanmeer, het is er heerlijk kuieren in de straatjes, zitten op het plein en genieten van een tasje koffie. Ook hier hebben we gewandeld. Los Tercios is een droogstaande waterval die toch het bezoeken waard bleek te zijn vanwege de rechthoekige rotsblokken die hier het natuurlijke decor vormen. De mens zou het niet beter kunnen aanleggen.
Afscheid nemen van El Salvador en z´n lekkere pupusas deden we in Ahuachapán, een doorsneestadje dat voor ons enkel een stopplaats was alvorens we de grens met Guatemala overstaken.
Een lange busrit bracht ons helemaal tot in Xela, een levendige stad waar we eerder al eens passeerden. Nu waren we er terug omdat we van hieruit de vulkaan Tajamulco wilden beklimmen, welke met z´n 4222m het hoogste punt van Centraal-Amerika is! En dat heeft vooral Steven geweten. Door het lagere zuurstofgehalte in de lucht kostte het veel moeite om het basiskamp te bereiken. Nadat we er hadden genoten van een warme tas koffie, klommen we verder naar de eerste van de twee toppen en genoten er van een prachtige zonsondergang boven de wolken!
Na een ijzige nacht vertrokken we om 4.00u ´s morgends naar de hoogste top, waar we in onze slaapzakken wachtten tot de zon weer tevoorschijn kwam. Als beloning voor het wachten kregen we niet enkel de zon te zien, maar zagen we ook hoe de Tajamulco z´n schaduw op de lucht wierp. Je moet het gezien hebben om het te kunnen geloven!
Na een zonnige afdaling keerden we met de bus terug naar Casa Argentina, ons hospedaje én de thuisbasis van Quetzaltrekkers, de non-profitorganisatie die deze trek organiseerde.
Intussen was ook onze laatste week vakantie begonnen (oooooh!), dus reisden we van Xela door naar Huehuetenango om er afscheid te nemen van enkele vrienden. We sliepen een laatste keer bij Oscar, pikten onze spullen op bij de mama van Rudy en we namen een kijkje in de karateschool waar Checha aan het werk was.
Dit bericht publiceren we vanuit Panajachel. We genieten hier nog even van Lago de Atitlán alvorens we naar Antigua en de luchthaven gaan.
En dan nu de kleine verrassing, die blijkbaar in België al grote proporties heeft aangenomen. We zullen jullie maar meteen geruststellen/ontgoochelen: Veerle is niet zwanger, we gaan niet trouwen en we komen wel degelijk terug. Maar er is wel een prijsvraag aan onze blog verbonden, nl: ´Al onze tot nu toe gepubliceerde berichten hebben 1 gemeenschappelijke eigenschap, welke?´ (Tip: Je moet niet al onze berichten helemaal gelezen hebben om het juiste antwoord te kunnen vinden.)
Diegene die als eerste het juiste antwoord mailt naar veerleensteven@gmail.com mag van ons een prijs verwachten!! We zijn benieuwd...
Tot zondag!
Veerle en Steven
Abonneren op:
Posts (Atom)
